Naprzeciw dworu znajduje się barokowa kaplica. Jest to budynek na planie prostokąta, kryty dachem dwuspadowym, z kruchtą i niewielką ozdobną dzwonnicą. Pod kaplica znajdują się rozległe, dwupoziomowe podziemia, wybiegające daleko poza zarys murów budynku.

Kaplica została prawdopodobnie wybudowana na przełomie XVI i XVII w., w okresie, gdy ówcześni właściciele Udrycz, przeszli na arianizm. W tym czasie budowla służyła  jako zbór dla lokalnej społeczności ariańskiej. Po powrocie Udryckich na łono kościoła katolickiego pełniła funkcje kaplicy dworskiej.

W latach 1957-1958 kaplica została wyremontowana i przebudowana: zmieniono wówczas fasadę, zamurowując dwa boczne wejścia i powiększając drzwi na osi budynku; zlikwidowano też wejście do podziemi i dodano wieżyczkę na dachu. Nadano jej wówczas wezwanie św. Antoniego Padewskiego. Odtąd pełniła ona funkcję kaplicy dla mieszkańców Udrycz, a od 1977 roku kościoła parafialnego. Udryczanie  z sentymentem mówią o kaplicy, wspominając śluby, chrzty i komunie, które odbywały się tam przez lata. Być może kiedyś , kaplica ponownie stanie  się miejscem zawierania ślubów. W 1988 r. parafię przeniesiono do nowo wybudowanego kościoła znajdującego się tuż poza wschodnią granicą parku, a kaplica zaczęła powoli niszczeć.

W dalszej przyszłości planowany jest remont kaplicy. Mamy nadzieję, że po jego zakończeniu rozległe podziemia zostaną udostępnione turystom. Być może w czasie prac remontowych natrafimy na ślady tajnego przejścia, które według miejscowej legendy łączyło kaplicę z kapliczką św. Jana Nepomucena na wzgórzu poza parkiem?   Przejście takie miałoby  służyć jako droga ewentualnej ucieczki dla udryckich arian.